با در نظر گرفتن عاملی که تا چندی پیش بر ما تأثیری نداشت مدل‌های اقتصادی جدیدی ایجاد شده‌اند. سلامت محیط در مدل‌های اقتصاددانان امروزی در مرکز توجه قرار می‌گیرد.

در سال 2006، دولت بریتانیا اولین دولتی بود که یک اقتصاددان را مأمور تهیه گزارشی درباره تغییرات آب‌ و هوایی کرد. دولت بریتانیا برای این کار،نیکلاس استرن، اقتصاددان ارشد سابق بانک جهانی را انتخاب کرد و نتیجه کار سندی 700 صفحه‌ای بود که به مرجعی کامل در این زمینه تبدیل شد. استرن تایید کرد که “انتشار گازهای گلخانه‌ای بزرگ‌ترین اشتباهی است که بازار جهانی تا به حال مرتکب شده است”. به طور خلاصه، نتیجه اصلی گزارش استرن این است که ما باید مبلغی معادل 2 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را سرمایه گذاری کنیم تا تأثیرات مخرب و زیان‌بار تغییرات آب‌ و هوایی را کاهش دهیم.

در همین حال، ویلیام نوردهاوس، اقتصاددان آمریکایی، به همراه پل رومر به دلیل ادغام عامل تغییرات آب‌ و هوایی در تحلیل‌های بلندمدت اقتصاد کلان جایزه نوبل اقتصاد در سال 2018 را دریافت کرد. نوردهاوس اولین اقتصاددانی بود که یک مدل کمی ایجاد کرد که تعامل بین توسعه اقتصادی و تغییرات آب‌ و هوایی را در مقیاس جهانی بازتولید می‌کند. به گفته نوردهاوس، راه حل مقابله با این تغییرات آب‌ و هوایی اعمال قیمت‌هایی است که به عنوان یک عامل بازدارنده برای استفاده از سوخت‌های فسیلی عمل می‌کند، زیرا قیمت فعلی بسیار پایین است و تمایل به استفاده از جایگزین‌هایی مانند انرژی‌های تجدید پذیر را تقویت نمی‌کند.