تهدید سلامتی انسانها با نیروگاههای قدیمی زغال سنگ
جالب است بدانید نیروگاههای زغال سنگ چیزی فراتر از دی اکسید کربن تولید میکنند. بدین ترتیب در گرم شدن کره زمین تاثیر گذار هستند.
زمانی که ذغال سنگ میسوزد از خود ذرات معلق، دی اکسید گوگرد، اکسید نیتروژن و جیوه آزاد میکند. آزاد شدن این ذرات معلق در هوا به سلامت بسیاری از مردم در سراسر جهان آسیب میرساند.
سطح آلودگی ناهموار
طبق آخرین نتایجی که در مجله Nature Sustainability منتشر شده است، چین و ایالات متحده از بزرگترین تولید کنندگان انرژی زغال سنگ هستند. اما لازم است بدانید که نیروگاههای برق در هند بیشترین تلفات را در سطح جهان در مورد سلامتی دارند.
اروپای مرکزی، آمریکای شمالی و چین همه دارای نیروگاههای مدرن هستند. اما هنوز در برخی مناطق در سطح جهان مثل اروپای شرقی، روسیه و هند از نیروگاههای قدیمی استفاده میشود. متاسفانه نیروگاههای قدیمی نمیتوانند به تصفیه کافی گازها و خروج آن از دودکش بپردازند.
این نیروگاهها فقط میتوانند بخشی از آلایندهها را از بین ببرند، آنها اغلب زغال سنگ با کیفیت پایین را نیز میسوزانند.
جالب است بدانید بیش از نیمی از مشکلات مربوط به سلامتی را میتوان تنها در یک دهم نیروگاهها جستجو کرد.
طبق نظر کریستوفر اوبرشلپ، نویسنده اصلی مقاله این نیروگاهها باید در اسرع وقت یا به روز شوند و یا به طور کلی تعطیل شوند.
یک بررسی در مورد کیفیت
تصویر جهانی از تولید انرژی زغال سنگ نشان دهنده شکاف بین مناطق برتر و محروم است. در حقیقت این شکاف روز به روز در حال افزایش است.
معمولا این شکاف به دو دلیل اتفاق میافتد.
اولا کشورهای ثروتمندی مثل اروپا، زغال سنگ با کیفیت بالا و با ارزش حرارتی بالا وارد می کنند، که این نوع زغال سنگها دی اکسید گوگرد مضر کمی دارند.
کشورهای فقیر صادر کننده زغال سنگ (مانند اندونزی ، کلمبیا و آفریقای جنوبی) زغال سنگ بی کیفیت را در نیروگاههای قدیمی که از دودکشهای مدرن بهره مند نیستند میسوزانند تا دی اکسید گوگرد آنها را از بین ببرند.
ثانیاً ، در اروپا نیز نیروگاهها در گرم شدن کره زمین تاثیر گذار هستند، که تأثیر این موضوع به صورت جهانی خود را نشان میدهد.
با این حال، آسیبهای سلامتی و بهداشتی ناشی از ذرات معلق، دی اکسید گوگرد و اکسید نیتروژن عمدتا در مناطقی مثل آسیا رخ میدهد. زیرا در آنجا از انرژی زغال سنگ برای تولید بخش زیادی از محصولات مصرفی استفاده میشود.
این مقاله در تاریخ February 19, 2019 و توسط ETH Zurich منتشر شده است.