ایجاد زیرساخت‌های پایدار آبی
اکثر کشورها در طول سال‌ها میلیاردها دلار برای ساخت شبکه گسترده‌ای از زیرساخت‌های آب آشامیدنی، فاضلاب و روان‌آب‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند. زمان ساخت اکثر شبکه‌های تصفیه آب و فاضلاب در برخی کشورها، خطوط انتقال آب و فاضلاب و امکانات ذخیره‌سازی آب، به بعد از جنگ جهانی دوم برمی‌گردد و قدمت برخی از آن‌ها به بیش از 100 سال می‌رسد.
از نظر فنی، سرمایه‌گذاری کافی برای نگهداری و نوسازی این سیستم‌ها کافی انجام نشده است. در آینده، برای حفظ پایداری این زیرساخت‌های آبی نیاز اساسی به تعمیر و اعمال تغییرات وجود دارد. انجام این تغییرات از لحاظ اقتصادی و اجتماعی و همچنین تامین سلامت عمومی امری حیاتی است.
زیرساخت و نیازهای سرمایه‌گذاری
در حالی‌که بسیاری از بخش‌های زیرساخت‌های شهری به سمت پایدارسازی حرکت می‌کنند، سطح نوسازی و سرمایه‌گذاری مجدد در بخش آب با سطح نیازهایش همگام نشده است. این مساله منجر به ایجاد خلایی بین هزینه و سرمایه موجود برای پایدارسازی زیرساخت‌های آبی شده است.
مسیر پایدارسازی زیرساخت آبی
سازمان حفاظت محیط زیست جهانی با همکاری شرکت‌های مختلف در بخش آب، به دنبال ایجاد دانش و ابزاری برای اطمینان از سرمایه‌گذاری برای پایدارسازی بیشتر زیرساخت‌های آبی هستند. این هدف از طریق برنامه‌ریزی‌های قوی زیرساختی و مدیریت در سیستم‌های آبی قابل دستیابی است.
برخی از زمینه‌های اساسی این هدف عبارتند از:
- بهره‌وری آب و انرژی
تضمین اینکه سیستم های بخش آبی اقدامات و تکنولوژی‌های پایدار را برای بهبود بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها به کار خواهند گرفت.
- مدیریت دارایی
برای حضول اطمینان از سرمایه‌گذاری مناسب در زمان مناسب یک چارچوب مدیریتی ایجاد شود.
- شفاف‌سازی در روند تصفیه فاضلاب
یک پلتفرم برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات در مورد کارایی تکنولوژی‌های جدید، مقرون به صرفه بودن، نحوه جایگزینی و استفاده مجدد از فاضلاب ایجاد شود.
- ارزیابی تکنولوژی‌های جدید
با ارزیابی تکنولوژی‌های جدید، بهترین و کارآمدترین روش برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آبی انتخاب شود.
